Aangekomen in Bologna merkte ik wat ik al vreesde. Dit is ook al zo´n schattige stad! Zo weinig tijd en ZOVEEL te doen! Onze eerste missie is het eten van een typisch Italiaans gerecht. Laten we eerlijk zijn de mensen die daadwerkelijk wonen in Bologna weten ook het best wat je daar moet eten.
We liepen door de straten en kwamen in een drukke steeg. Het zag er ongeveer, precies zo uit:
In deze steeg zaten mensen aan beide kanten van de straat te eten. De omringende restaurants werkten samen waardoor er een groot en variabel menu ontstond. Toch was het eten wat mensen op tafel hadden staan weinig variabel. Iedereen had ham?! Alle tafels hadden enorme plateaus vol met verschillende soorten ham. Er hingen grote hammen in de etalages mij aan te staren. Toen ik eenmaal bewust was van de hoeveelheid ham die zich om mij heen bevond stelde Olivier voor om, verrassend genoeg, ham te bestellen. Ik was er een beetje sceptisch over, maar een kwartier later zat ik toch echt met een bord ham voor mijn neus. We hadden een portie ham voor één persoon besteld om te proeven. Ik kan je zeggen dat deze ene portie ham meer ham was dan ik in een volledig jaar eet, maar vooruit. Ik moet je zeggen, het was een stuk lekkerder dan ik had verwacht.
Na deze hamtastische, eerste avond was het tijd om de avond standaard met Italiaans-ijs af te sluiten, anders slaap je immers minder goed.
Toen we wakker werden op dag vier in ons leuke appartement begon de dag al goed! We hadden plannen gemaakt om scooters te huren, langs bezienswaardigheden te gaan en eventueel een kookcursus te doen.
Maar….. er kwam een dag aan die niet meer genoemd hoeft te worden. Gaan we toch doen, want het is een blog en anders zou het vreemd zijn, maar ik werd ziek. Onderweg naar de scooter verhuur (35 min lopen) werd ik totaal niet lekker en kwam, na een uur rond strompelen, de mango van die ochtend er aan de verkeerde kant uit. Ik kan je zeggen, dit was niet mijn beste moment.. De muggen uit de buurt wisten ook dat ik op mijn zwakst was, want terwijl ik bij zat te komen op een stoeprand ben ik een aantal keer gestoken. Ik heb nu beenbulten waarover je kan twijfelen of ik niet een extra knie heb gekregen. Dat staat toch minder mooi onder een rokje.
Na een aircodutje, een stel paracetamols en veel drinken was ik weer helemaal goed. Ik kon geen mango meer zien, maar het verder was het prima! We konden gelukkig ook deze avond gewoon weer met Italiaans ijs afsluiten.
De volgende dag hebben we toch kunnen doen wat we in eerste instantie hadden gepland! We gingen op scooter tocht. Dit is altijd en eeuwig een aanrader in elke stad, want het geeft je de vrijheid net wat verder dan alleen de binnenstad te komen en wanneer je hard genoeg rijd zorgt het voor verkoeling op een snikhete dag. Wat elke verhuurder er niet bij zegt maar wat ze wel zouden moeten is: LET OP! Parkeer je scooter in de schaduw. Doe je dat niet? Dan brand je kontvlees er langzaam af, groetjes.
Ik begrijp niet waarom dat niet wordt vermeld, maar dat zou wel aan mij liggen?
Jongens, de scooterrit was echt geweldig. De bergen rondom Bologna zijn prachtig en de scooter kon over de 80Km/u dus ik had de beste dag ooit.
Dankzij mijn kots-avontuur kon de kookcursus hier in Bologna niet doorgaan, dus die hebben we verplaatst naar Florence! Florence is onze volgende bestemming en de bestemming waaruit ik nu schrijf. In eerste instantie had ik natuurlijk vooraf niet gedacht dat ik ziek zou gaan worden. In tweede instantie had ik gehoopt dat ik maar één smerig verhaal te schrijven had…. Maar er komt er zo nog eentje aan en dan in derde instantie hoop ik dat het verhaal wat ik nu ga vertellen dan toch echt het laatste verhaal is waarin ik misselijk ben, maar ik ga nog een kookcursus doen waarbij ik mijn eigen gemaakte eten moet opeten, dus …..
Vanochtend zijn wij vanuit Bologna vertrokken naar Florence.
HAARSPELT BOCHT!, geen airco, een hobbelig en bergachtige omgeving en een buschauffeur die steeds twijfelde tussen onnodig remmen of gas geven. Dat was onze rit. Ik, samen met een andere reiziger stonden op het punt over te geven en Olivier was weer eens aan het rond rennen om het beter te maken. Het was de tweede keer dat ik het beetje kleur weer uit mijn gezicht voelde trekken in 24 uur. Na 2 uur in de hellse busrit ging het met het andere meisje echt heel slecht. Zij had andere klachten dan ik, want opeens was haar hand verlamt. Dit was het moment waarop de buschauffeur opeens wel in de actie schoot. Tot dit moment was het na meerdere keren vragen van verschillende reizigers, ONMOGELIJK om te stoppen. Nu kon hij opeens bij de volgende afslag de vrouw afzetten in een ambulance.
Dit was voor mij ook een lichtpuntje, want wij (de andere passagiers) moesten naar een andere bus overstappen, waar we frisse lucht, airco en een goede chauffeur hadden. Binnen 20 minuten voelde ik mij weer mezelf en waren we echt in FLORENCE!
Barfen (kotsen) in de bergen was voorbij en onze tijd in Florence kon beginnen. We hebben in de eerste uren op de schattige pleintjes van Florence gemerkt dat er hier ontzettend veel rare mensen zijn. Ten eerste kwam er na een uurtje een stoet van schreeuwende protestanten langs, vervolgens kwam de stoet van Harikismas (die bijzondere hippies met kaalgeschoren hoofden op een lange paardenstaart na, je ziet ze ook wel eens in Amsterdam langs tamboerijnen) en we hebben vanavond dronken mensen zien zitten die zo dronken waren dat ze blind leken.
Dit alles valt in het niets met alle naaktlopers die we hebben gezien. Ik kan je vertellen dat op letterlijk elk schattig pleintje weer zo’n naaktloper te zien is die gewoon met de benen wijd in het midden van het plein de aandacht op eist. Mensen gaan op de foto met de naaktlopers, raken de strippers aan en zelfs werd iemand voor een groep naakte mannen ten huwelijk gevraagd!
Ik heb stiekem wat foto’s gemaakt:
Het was wel heel schattig, want er werd dus iemand midden op het plein ten huwelijk gevraagd. Het was een wat ouder stel. Olivier zei tegen me dat ik het wel kon filmen! We stonden op een perfecte afstand van het koppel. Toen het ‘Ja-zeggen’ en het kussen voorbij was, heb ik het stel aangeboden de video naar ze te sturen. Dat vonden ze heel erg leuk! Ik kreeg nog allemaal berichtjes in mijn inbox van de vrouw die het zo waardeerde dat we hun moment hadden vast gelegd.
Op deze eerste avond van Florence hebben we de steps uitgeprobeerd!! Voor mensen die mijn reisblog al eens eerder hebben gelezen, weten dat ik die stepjes geweldig vind! Ze rijden 30 zijn relatief goedkoop en je komt er overal mee. Het duurt even om die app te installeren, maar als je eenmaal door hebt hoe het werkt zet je, net zoals wij, geen stap meer, maar een step.
Ik ben benieuwd wat Florence ons gaat brengen. Maandag hebben we een kookcursus! Ik hoop met goed bericht te kunnen komen over de status van mijn maag.
Ik hou jullie op de hoogte, leuk dat je mee leest.
Liefs de Schrijvster.
P.s Bologna is ontzettend mooi! Ook hier zijn weer mooie pleinen en schattige straatjes. Omdat we nu al zoveel romantische plekken hebben gezien is het natuurlijk meer van hetzelfde, maar eigenlijk mag ik niet aan deze stad voorbij gaan. Bekijk de foto’s maar eens.
