Lieve lezers, welkom terug en tegelijk arrividerci. Met een sprankje hoop heb ik dit jaar alleen een ticket heen naar Venetië geboekt. Verder heb ik voor een lege zomer gezorgd dus als alles goed gaat ben ik pas over een paar weken terug.
Terwijl ik gedurende de gehele pandemie ongeveer 630 kinderen per week heb gezien was mijn grootste angst op het krijgen van Corona net voor vertrek. Vliegen zonder test zit er niet in en mijn broertje had besloten Corona te krijgen drie dagen voor mijn vertrek. Gelukkig kon hij in zijn studio wonen zolang het duurde, maar spannend was het wel toen ik mij moest laten testen 24h voordat ik het vliegtuig in ging. Nog nooit zo blij om NEGATIEF te zijn. Mijn positieve attitude werd er in ieder geval beter van.
‘Verlopen resultaat’ zei de vrouw achter de balie bij Schiphol. Terplekke kreeg ik een mini hartaanval, maar blijkbaar kwam ik ook een heel eind met de bevestigingsmail. Een uurtje later zat ik in het vliegtuig. Pandemie, overwerkt en vliegangst. Niets houdt mij meer tegen. Ik ga op vakantie. Daarnaast is het nogal cruciaal voor het bijhouden van een reisblog om daadwerkelijk te reizen.
Niet alleen op Instagram of op Tinder kan je soms misleid worden door de mooie plaatjes die in werkelijkheid toch allemaal zwaar tegenvallen, maar op reisblogs net zo goed. Ik kan je wel met mijn eerlijke blauwe ogen vertellen dat Venetië een uitzondering is op dat gegeven. Je bent knap als je Venetië lelijk op de foto kan krijgen. Zelfs de lelijkste afbrokkelende huizen worden nog versierd met idyllische bloemetjes en leuke kleurtjes. Het heldere water overal zorgt er ook voor dat alles mooier en romantischer lijkt.
Dit keer ben ik op vakantie met Olivier! Hij gaat met mij door Italië en later in de vakantie ontmoet ik Jana in Portugal. Ik moet je eerlijk zeggen dat we nog niet ontzettend veel hebben ondernomen. Genieten van het uitslapen, de prachtige straatjes en het openbaarvervoer over het water is zeer belangrijk de eerste dagen.
Verder moeten we opletten dat we onze beginnersfouten niet onnodig herhalen. Tot nu toe staat de telling op drie fouten;
- We lieten onze koffers achter op het vliegveld en toen we eenmaal buitenstonden moesten we met een medewerker terug via de walk of Shame naar de rolband.
- Ik ben mijn borstel kwijt geraakt... dus nu wordt het kammen met een vork.
- We kochten fruit om goedkoper ontbijt te regelen dan bij een terras, maar tikte voor 4 kiwi’s, twee mango’s en twee appels per ongeluk 18.- af.
- Stoer doen met je rolkoffertje is ook niet handig, want tillen met een kapot wieltje is , kan ik je vertellen, nogal warm over 700 trappetjes en bruggen door Venetië met 30+ graden. Olivier heeft nog geprobeerd deze fout voor mij te herstellen...
Van fouten kan je leren dus het komt vast helemaal goed en trouwens mijn bankrekening laat toch niet ZOVEEL fruit fouten toe, op een gegeven moment weigert die kaart gewoon.
Onze grootste onderneming was het bezoeken van het eilandje Burano. Ik kan je zeggen, er was geen reet te doen, maarrrr... wat was het er ontzettend schattig! Elk huisje z’n eigen kleurtje zorgt voor een leuke sfeer!
Nu dat mijn witte benen gewend zijn aan het zonnetje en mijn buik ingesteld is op pizza’s en pasta’s gaan we verder. We pakken de trein naar Bolonge.
Voor nu is dit de inleiding van een hopelijk ontzettend lange en jaloersmakende zomer op plekken waar ik nog nooit ben geweest met mensen die ik nog nooit heb ontmoet.
Leuk dat je meeleest ik hou jullie op de hoogte.
De Schrijvster
