Washington DC & New York

Ik ben nu ongeveer ander halve dag in Nederland en mijn Jetlag is nog steeds erg aanwezig. Misschien had ik niet meteen naar het festival in de stad moeten gaan. Nouja, het was het waard.

Ik heb nog niet geschreven over mijn laatste week en het is nogal zonde deze week voorbij te laten gaan zonder een post. Ik denk namelijk dat deze week in mijn persoonlijke top 3 van weken in Amerika komt.

De overdreven bewakers bij de poort lieten ons gelukkig nog maar net binnen op de militaire basis, waar we zouden verblijven in Washington DC. Het was gelukt. Ik had mijn eindbestemming van deze reis behaald.

We kregen een overdreven grote hotelkamer, waarbij papa en ik beide een eigen kamer hadden met aansluitende badkamer en eigen inloopkast.

De eerste dag dat we in Washington spendeerde was nogal apart, aangezien we de basis niet mochten verlaten in het weekend. Ik nam van de gelegenheid gebruik door mijn reisje naar New York te plannen en om het dorp (wat zich binnen de millitaire poorten bevind) te ontdekken. Eerlijk, naast de enorme luxe en de mannen in camouflage pakken was er niet veel aan.

Tijd om Washington in te gaan. Paps en ik gingen natuurlijk naar alle belangrijke monumenten en gebouwen. Deze stad heeft nogal veel plekken die je: 'Een keer gezien MOET hebben'. We hebben er vandaag een aantal gezien, maar de meeste liggen zover uit elkaar dat het niet lukt in één dag. Toch hebben wij bij de plekken waar wij wel zijn geweest fantastische toeristische foto's gemaakt. Samen met nog 300 anderen toeristen stonden we met één vinger in de lucht. Je zal zo de foto tegen komen waar ik het over heb. Vandaag zijn we verder nog langs wat musea gegaan, want wij zijn Nederlands en die zijn hier gratis. 

Nieuwe ronde nieuwe kansen. Het is een nieuwe dag en vandaag moet ik ervoor zorgen dat ik alle belangrijke gebouwen zie. Ik heb een gameplan gemaakt. Ik was vandaag alleen dus ik moest zorgen dat ik mij aan mijn missie ging houden. Mijn plan werd nog beter toen ik erachter kwam hoe je steps kan huren in de stad.

Ik heb alles kunnen afvinken: The White house, Lincoln memorial, The reflecting pool, The United States capitol, The Washington monument and The botanic garden. Natuurlijk heb ik ook die punt gezien. Ik heb die punt wel driehonderd keer gezien, want ik stepte steeds de verkeerde kant op. Toch is het mij gelukt alle belangrijke dingen te zien die ik wilde zien. Het is me ook gelukt best aardige foto's te maken, al zeg ik het zelf. Zo'n tour op een bus is er niks bij. Zelf ontdekken is veel leuker en veel sneller. Ik had zelfs nog tijd over, de dag was nog niet voorbij.

Ik had besloten het meest uit mijn dag te halen en zo snel mogelijk langs voetgangers te racen op mijn nieuwe step, toen ik twee mannen in pakken zag steppen. Zo achterlijk als dat je denkt dat het eruit ziet, zo ziet het er ook uit. Bij het stoplicht kon ik dan ook niet anders dan vragen waar ze naar toe gingen of waar ze vandaan kwamen in die outfit. Ze gingen naar een museum en ze vroegen mij mee.

Ik heb de jongens even een lesje tweede wereldoorlog gegeven en had echt een leuke middag met hen. Leuke mensen ontmoet, check. Ik zei de jongens gedag en had nog steeds tijd over! Tijd om mijn mobiel op te laden. Ik MOEST genoeg batterij hebben om te kunnen fotograferen, natuurlijk had ik geen oplader bij mij, dus ik had een nieuwe missie.

Om een of andere rede komen alle dingen die ik in een missie verander om de hoek kijken alsof ik er alleen maar aardig om hoef te vragen. Dus... dat is precies wat ik deed. Ik liep de Starbucks in en vroeg de portier mevrouw of ik haar oplader kon lenen. Twee uur later zat ik nog in de Starbucks met koekjes en een goed gesprek met de portier. Ik vertelde de vrouw over mijn New York plannen en zij zat met verbijstering te luisteren dat ik daar in mijn eentje naartoe ging. Dat ging haar dochter later zeker niet doen. Nou mevrouw, als je eens wist hoe mijn tijd daar is geweest, hoop ik dat uw dochter later zeker hetzelfde doet.

Ik kreeg later nog een reactie van deze vrouw toen ik onderweg was naar Nederland. Ze was blij dat ik weer bijna veilig thuis was. Bedankt, moeder uit Washington. Goed om te weten dat ik er weer een moeder bij heb.

Mijn tijd was om. Het was tijd om te gaan naar de plek waar ik met Paps had afgesproken: Het Washington Nationals stadium.

Dit was dus echt te gek. Ik vond alles vet en dan vooral de hotdogs. Het zal voor de gemiddelde Amerikaan waarschijnlijk niet zoveel voorstellen, maar ik was van echt ALLES onder de indruk. Het gezin dat naast ons zat was zo verschrikkelijk dik en Amerikaans. De hotdogs waren slecht maar ik moest er tenminste één eten. De wave in het publiek, de mascotte, echt alles was leuk om te zien. Ik heb zelfs kunnen beslissen wie mijn favoriete baseball speler is: Rayan Zimmerman.

Vijf uur ging de wekker en ik was klaarwakker. Ik was al een tijdje aan het staren naar mijn mobiel totdat de tijd eindelijk aangaf dat ik kon gaan. Mijn kleding lag klaar, mijn tas was ingepakt dus ik stond om vijf over vijf buiten de deur. Ik rende naar de metro, oke niet rende maar snelwandelde, want dat was toch nog zeker 20 minuten. Ik zag hoe de werknemers van de metro de hekken opende. Ik was de eerste die een metro instapte. Een uur later zat ik in de goede bus richting NEW YORK. Ik denk dat dit voor het eerst is dat ik zonder problemen een overstap haal van het openbaar vervoer. De jongen in de bus achter mij stonk nogal, maar dat weerhield mij niet zoveel mogelijk slaap te pakken om energie te besparen. Ik ging het nodig hebben, want in een stad die nooit slaapt ging ik zeker niet slapen.

Ik had precies 30 uur om alles te doen en zien wat ik wilde in New york, dus ik was begonnen aan mijn belangrijkste missie van de gehele vakantie.

Ik kwam aan en het eerste wat ik deed was: ontbijten. Zelfs ontbijten is al leuk hier. Niet alleen omdat je gewoon voelt dat je in New York bent, maar ook omdat je in zo'n diner eet met een dikke serveerster en krant lezende mannen aan een bar die allemaal cereal eten. Empire state building, check. Penn station, check. Gele taxi aangehouden, check. Jaywalking in NYC, check. Begrijpen hoe makkelijk de straten werken met optellen van cijfers, tot op de dag van vandaag nog steeds geen check.

WIE KOM IK TEGEN? totaal niet toevallig, Sergio. Afleiding is niet handig want ik had op dit moment nog 25 uur om alles te zien wat ik wilde, maar gezelschap is welkom! Hij begreep de missie dus Times Square by day, check. St. nog wat kerk, check. Rockefeller building, dubbel check. Mafkees (trump) tower, check. Central park, check. Het begon donker te worden en ik zag aan Sergio dat hij het rennen achter mij aan wel gehad had. Hij heeft een vriendin in New York dus we zijn haar gaan opzoeken om daar te gaan eten.

Dit is voor mij dus gewoon zo raar. De buitenwijken van New York (waar ik van mijn familie dus niet mag komen), zijn zo apart ingedeeld. Er wonen in New York zoveel verschillende nationaliteiten, maar om de een of andere reden kiezen ze er allemaal voor om bij elkaar te gaan wonen. Zo heb je dus bijvoorbeeld in elke stad China town, maar hier heb je ook Brazillian town en German town en beter-loop-je-hier-niet-langs-want-criminelen town. Zo was ik dus nu beland in Colombian town. De town was ook niet bepaald klein. Iedereen sprak Spaans, bijna geen woord Engels. Ik ontmoette Lina en haar familie. We gingen eten in een Colombiaans restaurant en iedereen bleef maar Spaans tegen me praten. Met een beetje lief lachen en knikken kom je op een gegeven moment ook niet bepaald ver, dus ik deed maar wat ik als spierwitte meid wel een beetje kan. Salsa dansen. Samenvatting: vanaf toen werd het een leuke avond.

De volgende dag begon nadat we met pannenkoeken hadden ontbeten. Flat iron building, ook wel bekend als het Spider-man gebouw, check. We hadden nog 7 uur over..... We moesten ons sneller verplaatsen, anders gingen we nooit alles van de missie zien. Normaal haat ik fietsen, maar dit keer vond ik het een fantastisch idee. Fietsen door NYC is net als in de films. Je moet auto's ontwijken, schreeuwende mensen uit het omlaag gedraaide raampje en nog net door oranje rijden, ik hou ervan.

World trade centre van binnen en van buiten, check check. 9-11 memmorial, check. Dit hebben ze trouwens erg mooi gedaan... Hudson river, check. Fietsen langs de Hudson river, check. Een hond op een skateboard gezien langs de Hudson river, check?

We zijn bij onze laatste twee uur aangekomen en we hebben nog twee plekken in de missie. Het vrijheidsbeeld en de Brooklyn bridge. We hebben echt ons best gedaan, maar dichterbij gingen we echt niet komen. Het vrijheidsbeeld zagen we in de verte, dus halve check. Misschien is het maar een goed iets dat ik niet ALLES heb kunnen zien, meer reden om ooit terug te gaan.

Het laatste uurtje even gezeten. Gewoon de gore New Yorkse lucht ingeademd en beseft wat een vette dagen ik heb gehad.

Natuurlijk moest dat zitten weer net te lang duren en was het al weer over tijd. We hebben gerend naar de metro. We zijn verkeerd gereden, Sergio had zijn bus gemist en ik ging rennen voor de mijne. Ik moest mijn bus halen, morgen vlieg ik terug naar Nederland. Snel afscheid en misschien tot ooit. Waarschijnlijk niet tot morgen, overmorgen, maar misschien nog wel in dit leven.

                                     Als je goed kijkt zie je rechts een rat*

Het was 2 uur s' nachts toen ik aankwam in Washington. De Uber stond klaar en ik had nog een stuk pizza in mijn hand. Ik wist toen al hoe ik de volgende ochtend mijn koffer ging inpakken, door alles erin te pleuren.