Berlijn 2020

Gepubliceerd op 29 juli 2020 om 16:54

Medium spontaan begon onze reis naar Berlijn. Jana (zusje) en ik wisten al wel een tijdje dat we weg wilde. Alles was wel moeilijk moeilijk met Corona, maar weg gingen we sowieso. Waar we heen gingen was ook nogal belangrijk, maar net als de datum van vertrek verzonnen we de bestemming ook twee dagen van te voren. 

We zaten in de bus naar Berlijn! Het was een nachtbus dus onze ruggen lagen in een onnatuurlijke houding. Terwijl wij in een half lege bus met mondkapjes op een normale slaappositie probeerden te vinden, moest ik elke keer weer lachen als ik naar links keek. Als je met een turnster op pad bent, kan dat natuurlijk nooit normaal. Als je met Jana op pad bent, probeer je het niet eens normaal. 

Een van de grootste redenen dat wij uit Nederland gingen was vanwege mijn verjaardag. Het is mij in de afgelopen 23 jaar elke keer gelukt op de beste dag van het jaar (1 Augustus), uit Nederland te zijn. Oké, geboorte niet meegeteld. Dus ook dit jaar, moest en zou ik in het buitenland zijn. 

 

We stapten uit de bus, onze ruggen knakte weer in de goede houding en we besloten om meteen deze ochtend alle sightseeing te doen. Dan heb je het maar gehad toch? Het was een rustige ochtend. We hebben overal een foto van gemaakt zonder toeristen erop! Is ook niet heel moeilijk als je 8 uur ´s ochtends sightseeing gaat doen, maarja. We zijn niet zulke cultuur liefhebbers, maar we hebben alles gezien en wel degelijk 1 informatie bordje gelezen! kort samen gevat: We hebben een hoge toren gezien, wat beelden, een brug, wat gebouwen met koepeltjes erop, een platvormpje met 6 pilaren er onder en wat paarden erop, een halve muur met wat graffiti en wat verdwaalde stenen die een soort doolhof vormen. Nee, natuurlijk weten we wel de achtergrond van de laatste drie die ik benoemde. En ja, het tweede wereldoorlog monument met de grote stenen was inderdaad erg indrukwekkend. Ik hoop niet dat ik met bovenstaande alinea heel de Duitse bevolking heb beledigd, maar als ik dat wel heb gedaan: 'Ik mag dat, ik heet 'Zimmermann'. 

We hadden geluk. We kwamen in ons hostel (ja hostel, geld moet je niet opmaken aan de plek waar je alleen je ogen dicht houdt, geld moet je opmaken in de Adidas winkel) en er was iets mis met onze kamer. We hadden online geboekt voor een slaapzaal met stapelbedden waar plek zou zijn voor twaalf mensen. Op deze kamer zou geen eigen badkamer zitten. Als er al een badkamer zou zitten, zou je deze toch niet 'eigen' kunnen noemen, want de kamer deel je met 10 vreemden, maarrrr goed. We kwamen op een kamer terecht voor zes personen met wel een eigen badkamer. Dus hadden wij even geluk! Er sliepen op die kamer drie jongens die hartstikke relaxt waren. Zij hadden alleen wel iets minder geluk, want zij hadden een privé kamer besteld met eigen badkamer en zij kregen er opeens twee extra personen bij. Ik kreeg wel het vermoede dat ze het helemaal niet erg vonden ons twee van de drie leegstaande bedden te laten gebruiken. Mijn vermoede werd bevestigd toen Jana en ik de eerste avond terug kwamen op een volledig netjes opgeruimde kamer. Onze eerste binnenkomst was namelijk in een grote bende van jongens spullen. Toch schattig die Duitsers, zoveel moeite, ag ja, zo hoort het toch.

 

Eerlijk, de trip naar Berlijn werd pas echt GOED toen we ontdekte dat we met steps door de hele stad konden scheuren. Wat nou lopen? Dit was onze nieuwe activiteit geworden en geloof mij, we hebben geen onnodige stap meer gezet. Naar de supermarkt, naar de beste plek voor döner en misschien wel het belangrijkst, naar de Adidas winkel. Scheurend door de straten van Berlijn werden wij steeds beter in het verkeer en met de steps. Die dingen gaan best hard en als je op een juiste manier aan komt rijden kan je er prima een stoepje mee op en af. Op dag drie durfden wij het zelfs wel aan even op onze hakken de steps te pakken. Wij zijn natuurlijk wel Romy en Jana, wat verwacht je anders.

 

Op mijn verjaardag vond ik het super leuk dat Jana zoveel mensen had uitgenodigd. Door de hele stad liep een stoet van 1,3 miljoen mensen. Zingend, dansend en vooral demonstrerend. Er was een of andere demonstratie gaande tegen het vele gebruik van mondkapjes in Berlijn. Jaan en ik namen maar even niet het risico, we liepen wel door de menigte, maar hielden ze toch maar even op die mondkapjes. Het feest met al deze mensen was nog maar het begin van mijn verjaardag want mijn avond was echt... 

 

Voor mij en ook voor Jana was deze avond SUPER VET! Want we hadden allebei... nog nooit.... sushi gegeten in een restaurant waar de sushi op een ronde lopende band langs je komt draaien. Wij waren hier mega enthousiast over, bij thuiskomst vond echt niemand het echt cool en hadden de meeste mensen dit al gedaan, maar voor ons was dit best wel een milestone. Laat ons even lekker genieten.

 

De nacht van mijn verjaardag liep even anders dan gepland, zoals dat wel vaker gaat bij ons. Dit zal je binnenkort in een van onze video's kunnen gaan zien in de vakantie vlogs. Tegenwoordig is vloggen en video's maken ook een ding van mij en geloof me de vakantie vlog gaat hilarisch worden. Ik ben natuurlijk niet echt een onpartijdig persoon, maar geloof me maar. Op de nacht van mijn verjaardag wilde Jana en ik naar een skybar gaan. We wilde over de stad heen kijken en wat mensen van onze leeftijd vinden om een leuke avond mee te hebben. Tja, de ene bar na de andere weigerde ons wegens de drukte en het behouden van afstand. Nadat we vrienden hadden gemaakt die precies hetzelfde probleem hadden als wij kwamen we bij een bar met SALSA MUZIEK! Cocktails de hele avond en het was nog geen 100 meter van ons mooie hostel af, perfecte afsluiting van weer een buitenlandse verjaardag.

Net zoals we gekomen waren, zijn we ook weer gegaan. Last minute. Last minute stapte we net optijd de bus in maar niet naar Nederland! We gingen lekker een stukje om, langs Praag. Ik zal hier later meer over schrijven ;) Ik laat weten via Facebook en Instagram wanneer ik het stukje af heb. Hier even wat spoilers: Het zal gaan over: Perongeluk stipclubs, illegaal reizen, de spanning van bijna opgepakt worden, billen knijpen, toch eindelijk die skybar, monumenten, geen ijsbarren, en een gore salade. Heb ik je al nieuwsgierig gemaakt? Mooi! Want Praag is een nog beter verhaal dan Berlijn.

 

Oh en trouwens! Sinds mijn verjaardag voel ik mij geen dag ouder. Eigenlijk voel ik me oprecht jonger, want ik kreeg sterke flashback toen ik voor mijn verjaardag in de bus een old school Nintendo kreeg en Jana en ik hebben de halve nacht samen Mario Party hebben gespeeld.